谷梁赤《虞师晋师灭夏阳》文言文及翻译

虞师晋师灭夏阳文言文及翻译


【原文】宋代, 谷梁赤
非国而曰灭,重夏阳也。虞无师,其曰师,何也?以其先晋,不可以不言师也。其先晋何也?为主乎灭夏阳也。夏阳者,虞、虢之塞邑也。灭夏阳而虞、虢举矣。虞之为主乎灭夏阳何也?晋献公欲伐虢,荀息曰:“君何不以屈产之乘、垂棘之璧,而借道乎虞也?”公曰:“此晋国之宝也。如受吾币而不借吾道,则如之何?”荀息曰:“此小国之所以事大国也。彼不借吾道,必不敢受吾币。如受吾币而借吾道,则是我取之中府,而藏之外府;取之中厩,而置之外厩也。”公曰:“宫之奇存焉,必不使也。”荀息曰:“宫之奇之为人也,达心而懦,又少长于君。达心则其言略,懦则不能强谏;少长于君,则君轻之。且夫玩好在耳目之前,而患在一国之后,此中知以上乃能虑之。臣料虞君中知以下也。”公遂借道而伐虢。宫之奇谏曰:“晋国之使者,其辞卑而币重,必不便于虞。”虞公弗听,遂受其币,而借之道。宫之奇又谏曰:“语曰:‘唇亡齿寒。’其斯之谓与!”挈其妻、子以奔曹。献公亡虢,五年而后举虞。荀息牵马操璧而前曰:“璧则犹是也,而马齿加长矣。”

  fēi guó ér yuē miè ,zhòng xià yáng yě 。yú wú shī ,qí yuē shī ,hé yě ?yǐ qí xiān jìn ,bú kě yǐ bú yán shī yě 。qí xiān jìn hé yě ?wéi zhǔ hū miè xià yáng yě 。xià yáng zhě ,yú 、guó zhī sāi yì yě 。miè xià yáng ér yú 、guó jǔ yǐ 。yú zhī wéi zhǔ hū miè xià yáng hé yě ?jìn xiàn gōng yù fá guó ,xún xī yuē :“jun1 hé bú yǐ qū chǎn zhī chéng 、chuí jí zhī bì ,ér jiè dào hū yú yě ?”gōng yuē :“cǐ jìn guó zhī bǎo yě 。rú shòu wú bì ér bú jiè wú dào ,zé rú zhī hé ?”xún xī yuē :“cǐ xiǎo guó zhī suǒ yǐ shì dà guó yě 。bǐ bú jiè wú dào ,bì bú gǎn shòu wú bì 。rú shòu wú bì ér jiè wú dào ,zé shì wǒ qǔ zhī zhōng fǔ ,ér cáng zhī wài fǔ ;qǔ zhī zhōng jiù ,ér zhì zhī wài jiù yě 。”gōng yuē :“gōng zhī qí cún yān ,bì bú shǐ yě 。”xún xī yuē :“gōng zhī qí zhī wéi rén yě ,dá xīn ér nuò ,yòu shǎo zhǎng yú jun1 。dá xīn zé qí yán luè ,nuò zé bú néng qiáng jiàn ;shǎo zhǎng yú jun1 ,zé jun1 qīng zhī 。qiě fū wán hǎo zài ěr mù zhī qián ,ér huàn zài yī guó zhī hòu ,cǐ zhōng zhī yǐ shàng nǎi néng lǜ zhī 。chén liào yú jun1 zhōng zhī yǐ xià yě 。”gōng suí jiè dào ér fá guó 。gōng zhī qí jiàn yuē :“jìn guó zhī shǐ zhě ,qí cí bēi ér bì zhòng ,bì bú biàn yú yú 。”yú gōng fú tīng ,suí shòu qí bì ,ér jiè zhī dào 。gōng zhī qí yòu jiàn yuē :“yǔ yuē :‘chún wáng chǐ hán 。’qí sī zhī wèi yǔ !”qiè qí qī 、zǐ yǐ bēn cáo 。xiàn gōng wáng guó ,wǔ nián ér hòu jǔ yú 。xún xī qiān mǎ cāo bì ér qián yuē :“bì zé yóu shì yě ,ér mǎ chǐ jiā zhǎng yǐ 。”
  非国而曰灭,重夏阳也。虞无师,其曰师,何也?以其先晋,不可以不言师也。其先晋何也?为主乎灭夏阳也。夏阳者,虞、虢之塞邑也。灭夏阳而虞、虢举矣。虞之为主乎灭夏阳何也?晋献公欲伐虢,荀息曰:“君何不以屈产之乘、垂棘之璧,而借道乎虞也?”公曰:“此晋国之宝也。如受吾币而不借吾道,则如之何?”荀息曰:“此小国之所以事大国也。彼不借吾道,必不敢受吾币。如受吾币而借吾道,则是我取之中府,而藏之外府;取之中厩,而置之外厩也。”公曰:“宫之奇存焉,必不使也。”荀息曰:“宫之奇之为人也,达心而懦,又少长于君。达心则其言略,懦则不能强谏;少长于君,则君轻之。且夫玩好在耳目之前,而患在一国之后,此中知以上乃能虑之。臣料虞君中知以下也。”公遂借道而伐虢。宫之奇谏曰:“晋国之使者,其辞卑而币重,必不便于虞。”虞公弗听,遂受其币,而借之道。宫之奇又谏曰:“语曰:‘唇亡齿寒。’其斯之谓与!”挈其妻、子以奔曹。献公亡虢,五年而后举虞。荀息牵马操璧而前曰:“璧则犹是也,而马齿加长矣。”

提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。