欢迎访问宜够诗词网!
绿柳藏乌静掩关。鸭炉香细琐窗闲。那回分袂月初残。惜别漫成良夜醉,解愁时有翠笺还。欲寻双叶寄情难。lǜ liǔ cáng wū jìng yǎn guān 。yā lú xiāng xì suǒ chuāng xián 。nà huí fè
花向今朝粉面匀。柳因何事翠眉颦。东风吹雨细於尘。自笑好山如好色,只今怀树更怀人。闲愁闲恨一番新。huā xiàng jīn cháo fěn miàn yún 。liǔ yīn hé shì cuì méi pín 。dōng fēng
蓟北分携已六年。秋风淇上又离筵。一尊情话重留连。内史调兵惟汉相,春潭通漕笑韦坚。岳云抛翠上吟鞭。jì běi fèn xié yǐ liù nián 。 qiū fēng qí shàng yòu lí yàn 。yī zūn qíng
楼倚春江百尺高。烟中还未见归桡。几时期信似江潮。花片片飞风弄蝶,柳阴阴下水平桥。日长才过又今宵。楼倚(yǐ)春江百尺高,烟中还未见归桡(ráo),几时期信似江潮?倚:表示楼的位置。春江:春天的江。烟:在这里指江雾之类的水
枕障薰炉隔绣帷,二年终日苦相思,杏花明月始应知。天上人间何处去,旧欢新梦觉来时,黄昏微雨画帘垂。zhěn zhàng xūn lú gé xiù wéi ,èr nián zhōng rì kǔ xiàng sī ,xìng huā mí
独立寒阶望月华,露浓香泛小庭花,绣屏愁背一灯斜。云雨自从分散后,人间无路到仙家,但凭魂梦访天涯。独立寒阶望月华,露浓香泛小庭花,绣屏愁背一灯斜。泛:透出。云雨自从分散后,人间无路到仙家,但凭魂梦访天涯。赏析:独立寒阶望月
道字娇讹苦未成。未应春阁梦多情。朝来何事绿鬟倾。彩索身轻长趁燕,红窗睡重不闻莺。困人天气近清明。dào zì jiāo é kǔ wèi chéng 。wèi yīng chūn gé mèng duō qíng 。cháo lái hé
楼角初销一缕霞。淡黄杨柳暗栖鸦。玉人和月摘梅花。笑捻粉香归洞户,更垂帘幕护窗纱。东风寒似夜来些。翻译:楼角初销一缕霞,淡黄杨柳暗栖鸦。玉人和月摘梅花。楼角上刚消散一抹晚霞,淡黄色柳枝上暗栖着乌鸦,美人正乘着明月
水榭风微玉枕凉。牙床角簟藕花香。野塘烟雨罩鸳鸯。红蓼渡头青嶂远,绿萍波上白鸥双。淋浪淡墨水云乡。水榭(xiè)风微玉枕凉。牙床角簟(diàn)藕花香。野塘烟雨罩(zhào)鸳鸯。水榭:临水楼台。牙床:雕饰精致的小床。角簟
漫向寒炉醉玉瓶,唤君同赏小窗明。夕阳吹角最关情。忙日苦多闲日少,新愁常续旧愁生。客中无伴怕君行。màn xiàng hán lú zuì yù píng ,huàn jun1 tóng shǎng xiǎo chuā
门隔花深旧梦游,夕阳无语燕归愁。玉纤香动小帘钩。落絮无声春堕泪,行云有影月含羞。东风临夜冷于秋。翻译:门隔花深旧梦游,夕阳无语燕归愁。玉纤香动小帘钩。落絮无声春堕泪,行云有影月含羞。东风临夜冷于秋。 那道门隔着
宿醉离愁慢髻鬟,六铢衣薄惹轻寒,慵红闷翠掩青鸾。罗袜况兼金菡萏,雪肌仍是玉琅玕,骨香腰细更沈檀。翻译:宿醉离愁慢髻鬟,六铢衣薄惹轻寒,慵红闷翠掩青鸾。晚唐女子宿醉初醒带着离别的愁绪慢慢整理环形发髻,轻如蝉翼的衣服让身
香到酴醾送晚凉,荇风轻约薄罗裳。曲阑凭遍思偏长。自是幽情慵卷幌,不关春色恼人肠。误他双燕未归梁。xiāng dào tú mí sòng wǎn liáng ,xìng fēng qīng yuē báo luó shang 。qǔ lá
桐树花香月半明,棹歌归去蟪蛄鸣。曲曲柳湾茅屋矮,挂鱼罾。笑指吾庐何处是?一池荷叶小桥横。灯火纸窗修竹里,读书声。桐树花香月半明,棹(zhào)歌归去蟪(huì)蛄(gū)鸣。曲曲柳湾茅屋矮,挂鱼罾(zēng)。棹:船桨,此指船。蟪姑:
语燕鸣鸠白昼长,黄蜂紫蝶草花香。苍江依旧绕斜阳。泛水浮萍随处满,舞风轻絮霎时狂。清和院宇麦秋凉。语燕鸣鸠白昼长,黄蜂紫蝶草花香。苍江依旧绕斜阳。苍江:泛指江。因江水是青苍色而称。泛水浮萍随处满,舞风轻絮(xù)霎(