欢迎访问宜够诗词网!
欢迎访问宜够诗词网!
回看虏骑合,城下汉兵稀。白刃两相向,黄云愁不飞。手中无尺铁,徒欲突重围。落日更萧条,北方动枯草。将军追虏骑,夜失阴山道。战败仍树勋,韩彭但空老。草枯秋塞上,望见渔阳郭。胡马嘶一声,汉兵泪双落。谁为吮痈者,此事令人薄。目
帝子不可见,秋风来暮思。婵娟湘江月,千载空蛾眉。dì zǐ bú kě jiàn ,qiū fēng lái mù sī 。chán juān xiāng jiāng yuè ,qiān zǎi kōng é méi
迢迢太行路,自古称险恶。千骑俨欲前,群峰望如削。火云从中起,仰视飞鸟落。汗马卧高原,危旌倚长薄。清风何不至,赤日方煎烁。石露山木焦,鳞穷水泉涸。九重今旰食,万里传明略。诸将候轩车,元凶愁鼎镬。何劳短兵接,自有长缨缚。通
初迷武陵路,复出孟尝门。回首江南岸,青山与旧恩。chū mí wǔ líng lù ,fù chū mèng cháng mén 。huí shǒu jiāng nán àn ,qīng shān yǔ jiù ēn
此地常无日,青青独在阴。太阳偏不及,非是未倾心。cǐ dì cháng wú rì ,qīng qīng dú zài yīn 。tài yáng piān bú jí ,fēi shì wèi qīng xīn 。
月明花满地,君自忆山阴。谁遣因风起,纷纷乱此心。yuè míng huā mǎn dì ,jun1 zì yì shān yīn 。shuí qiǎn yīn fēng qǐ ,fēn fēn luàn cǐ xīn
百丈深涧里,过时花欲妍。应缘地势下,遂使春风偏。bǎi zhàng shēn jiàn lǐ ,guò shí huā yù yán 。yīng yuán dì shì xià ,suí shǐ chūn fēng
渡口发梅花,山中动泉脉。芜城春草生,君作扬州客。半逻莺满树,新年人独远。落花逐流水,共到茱萸湾。雁还空渚在,人去落潮翻。临水独挥手,残阳归掩门。狎鸟携稚子,钓鱼终老身。殷勤嘱归客,莫话桃源人。dù kǒu fā mé
悠悠白云里,独住青山客。林下昼焚香,桂花同寂寂。yōu yōu bái yún lǐ ,dú zhù qīng shān kè 。lín xià zhòu fén xiāng ,guì huā tóng jì jì
孤云将野鹤,岂向人间住。莫买沃洲山,时人已知处。翻译:孤云将野鹤,岂向人间住。你是行僧象孤云和野鹤,怎能在人世间栖居住宿?莫买沃洲山,时人已知处。 要归隐请别买沃洲名山,那里是世人早知的去处。 赏析:孤云将野鹤,岂向人间住
帝子不可见,秋风来暮思。婵娟湘江月,千载空蛾眉。dì zǐ bú kě jiàn ,qiū fēng lái mù sī 。chán juān xiāng jiāng yuè ,qiān zǎi kōng é méi