欢迎访问宜够诗词网!
欢迎访问宜够诗词网!
雨洗东坡月色清,市人行尽野人行。莫嫌荦确坡头路,自爱铿然曳杖声翻译:雨洗东坡月色清,市人行尽野人行。雨点纷落,把东坡洗得格外干净,月亮的光辉也变得清澈。城里的人早已离开,此处只有山野中人闲游散步。莫嫌荦确坡头路,自爱
人生到处知何似,应似飞鸿踏雪泥。泥上偶然留指爪,鸿飞那复计东西。老僧已死成新塔,坏壁无由见旧题。往日崎岖还记否,路长人困蹇驴嘶。翻译:人生到处知何似,应似飞鸿踏雪泥。人生在世,到这里、又到那里,偶然留下一些痕迹,你觉得
春宵一刻值千金,花有清香月有阴。歌管楼台声细细,秋千院落夜沉沉。翻译:春宵一刻值千金,花有清香月有阴。春天的夜晚,即便是极短的时间也十分珍贵。花儿散发着丝丝缕缕的清香,月光在花下投射出朦胧的阴影。歌管楼台声细细,秋
东风袅袅泛崇光,香雾空蒙月转廊。只恐夜深花睡去,故烧高烛照红妆。翻译:东风袅袅泛崇光,香雾空蒙月转廊。袅袅的东风吹动了淡淡的云彩,露出了月亮,月光也是淡淡的。花朵的香气融在朦胧的雾里,而月亮已经移过了院中的回廊。只
若言琴上有琴声,放在匣中何不鸣?若言声在指头上,何不于君指上听?翻译:若言琴上有琴声,放在匣中何不鸣?如果说琴声发自琴,那把它放进盒子里为什么不响呢?若言声在指头上,何不于君指上听? 如果说琴声发自手,为何你的手上听
楚人悲屈原,千载意未歇。精魂飘何处,父老空哽咽。至今沧江上,投饭救饥渴。遗风成竞渡,哀叫楚山裂。屈原古壮士,就死意甚烈。世俗安得知,眷眷不忍决。南宾旧属楚,山上有遗塔。应是奉佛人,恐子就沦灭。此事虽无凭,此意固已切。古
粗缯大布裹生涯,腹有诗书气自华。厌伴老儒烹瓠叶,强随举子踏槐花。囊空不办寻春马,眼乱行看择婿车。得意犹堪夸世俗,诏黄新湿字如鸦。翻译:粗缯大布裹生涯,腹有诗书气自华。生活当中身上包裹着粗衣劣布,胸中有学问气质自然光