欢迎访问宜够诗词网!
凡战,若敌强我弱,敌初来气锐,我之势弱,难以相持,且当避之,伺其疲敝而击之,则胜。法曰:「避其锐气,击其惰归。」 汉灵帝中平六年,凉州贼王国围陈仓,以皇甫嵩讨之。董卓请速进,嵩曰:「百战百胜,不如不战而屈之。是以善用兵者,先为不可胜,
凡战,若敌众我寡,敌强我弱,兵势不利;彼或远来,粮饷不绝,皆不可与战,宜坚壁持久以敝之,则敌可破。法曰:「不战在我。」 唐武德中,太宗帅兵渡河东讨刘武周。江夏王李道宗时年十七,从军,与太宗登玉壁城观贼阵,顾谓道宗曰:「贼恃其众,来邀我
凡与敌相攻,若敌无故退归,必须审察,果力疲粮竭,可选轻锐蹑之。若是归师,则不可遏也。法曰:「归师勿遏。」 汉献帝建安三年,曹操围张绣于穰。刘表遣兵救之,绣欲安众守险,以绝军后。操军不得进,前后受敌,夜乃凿险〔为地道〕伪遁,伏兵以待。绣
夫将之所以战者,兵也;兵之所以战者,气也;气之所以盛者,鼓也。能作士卒之气,则不可太频,太频则气易衰;不可太远,太远则力易竭。须度敌人之至六七十步之内,乃可以鼓,令士卒进战。彼衰我盛,败之必矣。法曰:「气实则斗,气夺则走。」 春秋,齐
凡追奔逐北,须审真伪。若旗齐鼓应,号令如一,纷纷纭纭,虽退走,非败也,必有奇也,须当虑之。若旗参差而不齐,鼓大小而不应,号令喧嚣而不一,此真败却也,可以力逐。法曰:「凡从勿怠,敌人或止于路,则虑之。」 唐武德元年,太宗征薛仁杲,其将宗
凡兵散则势弱,聚则势强,兵家之常情也。若我兵分屯数处,敌若以众攻我,当合军以击之。法曰:「聚不聚为孤旅。」 开元时,吐蕃入寇,报新城之役,晨压官军,众寡不敌,师人皆惧焉。王忠嗣策马而进,左右驰突,如此无不辟易,出而复合,杀数百人,贼众
凡与敌战,须激励士卒,使忿怒而后出战。法曰:「杀敌者,怒也。」 汉光武建武四年,诏将军王霸、马武讨周建于垂惠。苏茂将兵四千余救建,先遣精骑遮击马武军粮,武往救之。建于城中出兵夹击武,武恃霸援,战不甚力,为茂、建所败,过霸营,大呼求救。
凡与敌战,若敌人行阵不整,士卒喧哗,宜急出兵以击之,则利。法曰:「乱而取之。」 唐,段志玄从刘文静拒屈突通于潼关,文静为通将桑显和所败,军营已溃,志玄率二十骑赴之,击杀数十人而还;还为流矢中足,虑众心动,忍而不言,更入贼阵者再三。显和
凡与敌战,若我众敌寡,当择平易宽广之地以胜之。若五倍于敌,则三术为正,二术为奇;三倍于敌,二术为正,一术为奇。所谓一以当其前,一以攻其后。法曰:「分不分为縻军。」 梁将陈霸先、王僧辩讨侯景,军于张公洲。高旗巨舰,截江蔽空,乘潮顺流。景
凡攻城围邑,若敌粮多人少,外有救援,可以速攻,则胜。法曰:「兵贵拙速。」 三国,蜀将孟达降魏,遂领新城太守,未几,复连吴附蜀以叛魏。司马懿潜军进讨,诸将言达与蜀交结,宜观望而后可。懿曰:「达无信义,此其相疑之时,当及其未定,促而决之。
凡与敌战,若敌人行阵整齐,士卒安静,未可轻战,伺其变动击之,则利。法曰:「无邀正正之旗。」 三国,魏司马懿征公孙渊,〔次于辽水。渊遣步骑数万,阻辽隧,坚壁而守,以距帝。〕懿泛舟潜济辽水,〔傍辽水〕作〔长〕围,弃城而向襄平。诸将曰:「不
凡战,若敌人居近草莽,营舍茅竹,积刍聚粮,天时燥旱,因风纵火以焚之,选精兵以击之,其军可破。法曰:「行火必有因。」 汉灵帝中平元年,皇甫嵩讨黄巾,汉将朱隽与贼波才战,败,贼遂围嵩于长社。贼依草结营,会大风。嵩敕军束苣乘城,使锐卒间出围
凡攻城之法,最为下策,不得已而为之。所谓三月修器械,三月成距堙者,六月也。谓戒为己者,忿躁不待攻具而令士卒蚁附,恐伤人之多故也。若彼城高池深,多人而少粮,外无救援,可羁縻取之,则利。法曰:「其徐如林。」 十六国,前燕将慕容恪击段龛于广
凡与敌夹水为阵,我欲攻近,反示以远,须多设疑兵,上下远渡,敌必分兵来应,我可以潜师近袭之,其军可破。法曰:「近而示之远。」 春秋,越人伐吴,吴人御之笠泽,夹水而阵。越人为左右阵,夜鼓噪而进,吴师分以御之。越子以三军潜涉,当吴中兵而鼓之
凡与敌战,或岸边为阵,或水上泊舟,皆谓之水战。若近水为阵者,须去水稍远,一则诱敌使渡,一则示敌无疑。我欲必战,勿近水迎敌,恐其不得渡;我欲不战,则拒水阻之,使敌不得济。若敌率兵渡水来战,可于水边伺其半济而击之,则利。法曰:「涉水半渡可击
凡致敌来战,则彼势常虚;不能赴战,则我势常实。多方以致敌之来,我据便地而待之,无有不胜。法曰:「致人而不致于人。」 后汉建武五年,光武诏耿弇,悉收集降附,结部曲,置将吏,弇帅骑都尉刘歆、泰山太守陈俊将兵而东。张步闻之,使其将费邑军历下
凡与敌阻水相拒,我欲远渡,可多设舟楫,示之若近济,则敌必并众应之,我出其空虚以济。如无舟楫,可用竹木、蒲苇、罂缶、瓮囊、枪杆之属,缀为排筏,皆可济渡。法曰:「远而示之近。」 汉初,魏王豹初降汉,复以亲疾请归,至国,即绝其河关,反与楚约
凡与敌战,营垒相远,势力相均,可轻骑挑攻之,伏兵以待之,其军可破。若敌用此谋,我不可以全气击之。法曰:「远而挑战,欲人之进也。」 十六国,姚襄据黄落,苻生遣将苻黄眉、邓羌等率步骑〔万五千〕讨襄。襄深沟高垒,固守不战。邓羌曰:「襄性刚愎
凡与敌战,若审知敌人有可胜之理,则宜速进兵以捣之,无有不胜。法曰:「见可则进。」 唐,李靖为定襄道行军总管,击破突厥,颉利可汗走保铁山,遣使入朝谢罪,请举国归附。以靖往迎之。颉利虽外请朝谒,而内怀迟疑。靖揣知其意。时诏鸿胪卿唐俭等慰谕
凡与敌战,若敌众我寡,地形不利,力不可争,当急退以避之,可以全军。法曰:「知难而退。」 三国,魏将曹爽伐蜀,司马昭同行出骆谷,次于兴势。蜀将王平乘夜袭击,昭令坚卧不动,平退。昭谓诸将曰:「费祎据险拒守,进不获战,攻之不可,宜急旋军,以
凡与敌战,若我胜彼负,不可骄惰,当日夜严备以待之。敌人虽来,有备无害。法曰:「既胜若否。」 秦二世时,项梁使沛公、项羽别攻城阳,屠之。西破秦军濮阳东,秦收兵入濮阳。沛公、项羽乃攻定陶,因西略地至雍丘,大破秦军,斩李由,还攻外黄。项梁益
凡与敌战,若彼胜我负,未可畏怯,须思害中之利,当整励器械,激扬士卒,候彼懈怠而击之,则胜。法曰:「因害而患可解也。」 晋末,河间王颙在关中,遣张方讨长沙王义,率众自函谷人屯河南。惠帝遣左将军皇甫商拒之,方潜军破商,遂入洛阳。又奉帝命讨
凡与敌战,若便利之地,敌先结阵而据之,我后去趋战,则我劳而为敌所胜。法曰:「后处战地而趋战者劳。」 晋司空刘琨遣将军姬澹率兵十余万讨石勒。勒将拒之,或谏曰:「澹兵马精盛,其锋不可当,且深沟高垒以挫其锐,攻守势异,必获万全。」勒曰:「澹
凡与敌战,不可恃己胜而放佚,当益加严厉以待敌,佚而犹劳。法曰:「有备无患。」 秦王翦将兵六十万代李信击荆。荆闻王翦益军而来,乃悉国中兵以拒秦。王翦至,坚壁而守之,不肯战。荆兵数出挑战,终不出。王翦日休士,洗沐而善饮食抚循之,亲与士卒同
凡兴兵征讨,深入敌地,刍粮乏阙,必须分兵抄掠,据其仓廪,夺其蓄积,以继军饷,则胜。法曰:「因粮于敌,故军食可足也。」 《北史》:北周将贺若敦率兵渡江取陈湘州。陈将侯瑱讨之。秋水泛滥,江路遂断。粮援既绝,人怀危惧。敦于是分兵抄掠,以充资