欢迎访问宜够诗词网!
欢迎访问宜够诗词网!
浣溪沙·端午 苏轼 〔宋代〕 轻汗微微透碧纨,明朝端午浴芳兰。流香涨腻满晴川。 彩线轻缠红玉臂,小符斜挂绿云鬟。佳人相见一千年。 译文 微微小汗湿透了
端午遍游诸寺得禅字 苏轼 〔宋代〕 肩舆任所适,遇胜辄留连。焚香引幽步,酌茗开静筵。 微雨止还作,小窗幽更妍。盆山不见日,草木自苍然。 忽登最高塔,眼界穷大千
南歌子·游赏 苏轼 〔宋代〕 山与歌眉敛,波同醉眼流。游人都上十三楼。不羡竹西歌吹、古扬州。 菰黍连昌歜,琼彝倒玉舟。谁家水调唱歌头。声绕碧山飞去、晚云留
西江月·梅花 苏轼 〔宋代〕 玉骨那愁瘴雾,冰姿自有仙风。海仙时遣探芳丛。倒挂绿毛么凤。(么 同:幺) 素面翻嫌粉涴,洗妆不褪唇红。高情已逐晓云空。不与梨花同梦
浣溪沙·渔父 苏轼 〔宋代〕 西塞山边白鹭飞,散花洲外片帆微。桃花流水鳜鱼肥。 自庇一身青箬笠,相随到处绿蓑衣。斜风细雨不须归。 译文 西塞山江边白鹭
东坡 苏轼 〔宋代〕 雨洗东坡月色清,市人行尽野人行。 莫嫌荦确坡头路,自爱铿然曳杖声。 译文 雨点纷落,把东坡洗得格外干净,月亮的光辉也变得清澈。城里的
浣溪沙·软草平莎过雨新 苏轼 〔宋代〕 徐州石潭谢雨,道上作五首。潭在城东二十里,常与泗水增减清浊相应。 软草平莎过雨新,轻沙走马路无尘。何时收拾耦耕身?
临江仙·风水洞作 苏轼 〔宋代〕 四大从来都遍满,此间风水何疑。故应为我发新诗。幽花香涧谷,寒藻舞沦漪。 借与玉川生两腋,天仙未必相思。还凭流水送人归。层巅
哨遍·为米折腰 苏轼 〔宋代〕 陶渊明赋《归去来》,有其词而无其声。余治东坡,筑雪堂于上。人俱笑其陋,独鄱阳董毅夫过而悦之,有卜邻之意。乃取《归去来》词,稍加檃括,
定风波·南海归赠王定国侍人寓娘 苏轼 〔宋代〕 王定国歌儿曰柔奴,姓宇文氏,眉目娟丽,善应对,家世住京师。定国南迁归,余问柔:“广南风土,
应是不好?”柔对曰:“此心安处
水龙吟·次韵章质夫杨花词 苏轼 〔宋代〕 似花还似非花,也无人惜从教坠。抛家傍路,思量却是,无情有思。萦损柔肠,困酣娇眼,欲开还闭。梦随风万里,寻郎去处,又还被莺呼起
江城子·乙卯正月二十日夜记梦 苏轼 〔宋代〕 十年生死两茫茫,不思量,自难忘。千里孤坟,无处话凄凉。纵使相逢应不识,尘满面,鬓如霜。 夜来幽梦忽还乡,小轩窗,正梳妆
江城子·密州出猎 苏轼 〔宋代〕 老夫聊发少年狂,左牵黄,右擎苍,锦帽貂裘,千骑卷平冈。为报倾城随太守,亲射虎,看孙郎。 酒酣胸胆尚开张。鬓微霜,又何妨!持节云中,何日
洞仙歌·冰肌玉骨 苏轼 〔宋代〕 仆七岁时,见眉州老尼,姓朱,忘其名,年九十岁。自言尝随其师入蜀主孟昶宫中,一日大热,蜀主与花蕊夫人夜纳凉摩诃池上,作一词,朱具能记之。
卜算子·黄州定慧院寓居作 苏轼 〔宋代〕 缺月挂疏桐,漏断人初静。谁见幽人独往来,缥缈孤鸿影。(谁见 一作:时见) 惊起却回头,有恨无人省。拣尽寒枝不肯栖,寂寞沙洲