欢迎访问宜够诗词网!
欢迎访问宜够诗词网!
花影 苏轼 〔宋代〕 重重叠叠上瑶台,几度呼童扫不开。 刚被太阳收拾去,却教明月送将来。(却教 一作:又教) 译文 亭台上的花影一层又一层,几次叫仆人去清扫都
西江月·梅花 苏轼 〔宋代〕 玉骨那愁瘴雾,冰姿自有仙风。海仙时遣探芳丛。倒挂绿毛么凤。(么 同:幺) 素面翻嫌粉涴,洗妆不褪唇红。高情已逐晓云空。不与梨花同梦
贺新郎·夏景 苏轼 〔宋代〕 乳燕飞华屋。悄无人、桐阴转午,晚凉新浴。手弄生绡白团扇,扇手一时似玉。渐困倚、孤眠清熟。帘外谁来推绣户,枉教人、梦断瑶台曲。又却
猪肉颂 苏轼 〔宋代〕 净洗铛,少著水,柴头罨烟焰不起。待他自熟莫催他,火候足时他自美。黄州好猪肉,价贱如泥土。贵者不肯吃,贫者不解煮,早晨起来打两碗,饱得自家君莫管
定风波·两两轻红半晕腮 苏轼 〔宋代〕 十月九日,孟亨之置酒秋香亭。有双拒霜,独向君猷而开,坐客喜笑,以为非使君莫可当此花,故作是篇。 两两轻红半晕腮,依依独为使
浣溪沙·咏橘 苏轼 〔宋代〕 菊暗荷枯一夜霜。新苞绿叶照林光。竹篱茅舍出青黄。 香雾噀人惊半破,清泉流齿怯初尝。吴姬三日手犹香。 译文 一夜霜冻过后,
红梅三首·其一 苏轼 〔宋代〕 怕愁贪睡独开迟,自恐冰容不入时。 故作小红桃杏色,尚余孤瘦雪霜姿。 寒心未肯随春态,酒晕无端上玉肌。 诗老不知梅格在,更看
定风波·红梅 苏轼 〔宋代〕 好睡慵开莫厌迟。自怜冰脸不时宜。偶作小红桃杏色,闲雅,尚馀孤瘦雪霜姿。 休把闲心随物态,何事,酒生微晕沁瑶肌。诗老不知梅格在,吟咏,
洞仙歌·咏柳 苏轼 〔宋代〕 江南腊尽,早梅花开后,分付新春与垂柳。细腰肢自有入格风流,仍更是、骨体清英雅秀。 永丰坊那畔,尽日无人,谁见金丝弄晴昼?断肠是飞絮时
南乡子·梅花词和杨元素 苏轼 〔宋代〕 寒雀满疏篱,争抱寒柯看玉蕤。忽见客来花下坐,惊飞。蹋散芳英落酒卮。 痛饮又能诗,坐客无毡醉不知。花尽酒阑春到也,离离。
减字木兰花·花 苏轼 〔宋代〕 玉房金蕊,宜在玉人纤手里。淡月朦胧,更有微微弄袖风。 温香熟美,醉慢云鬟垂两耳。多谢春工,不是花红是玉红。 译文 黄金的花
寓居定惠院之东杂花满山有海棠一株土人不知贵也 苏轼 〔宋代〕 江城地瘴蕃草木,只有名花苦幽独。嫣然一笑竹篱间,桃李漫山总粗俗。 也知造物有深意,故遣佳人在空
望海楼晚景五绝 苏轼 〔宋代〕 海上涛头一线来,楼前指顾雪成堆。从今潮上君须上,更看银山二十回。 横风吹雨入楼斜,壮观应须好句夸。雨过潮平江海碧,电光时掣紫金
水龙吟·露寒烟冷蒹葭老 苏轼 〔宋代〕 露寒烟冷蒹葭老,天外征鸿寥唳。银河秋晚,长门灯悄,一声初至。应念潇湘,岸遥人静,水多菰米。乍望极平田,徘徊欲下,依前被、风惊起
苏轼创作的《永遇乐·明月如霜》原文是什么?怎么翻译?这是很多读者都特别想知道的问题,下面趣历史小编就为大家详细介绍一下,一起看看吧。 鉴赏 此词是作者夜宿燕子