欢迎访问宜够诗词网!
欢迎访问宜够诗词网!
潮州韩文公庙碑 苏轼 〔宋代〕 匹夫而为百世师,一言而为天下法。是皆有以参天地之化,关盛衰之运,其生也有自来,其逝也有所为。故申、吕自岳降,傅说为列星,古今所传,不可
方山子传 苏轼 〔宋代〕 方山子,光、黄间隐人也。少时慕朱家、郭解为人,闾里之侠皆宗之。稍壮,折节读书,欲以此驰骋当世,然终不遇。晚乃遁于光、黄间,曰岐亭。庵居蔬食,
吉祥寺赏牡丹 苏轼 〔宋代〕 人老簪花不自羞,花应羞上老人头。 醉归扶路人应笑,十里珠帘半上钩。 译文 人老了,还把鲜花戴在头上,“我”不害羞,倒是花儿应该
江城子·前瞻马耳九仙山 苏轼 〔宋代〕 前瞻马耳九仙山。碧连天。晚云间。城上高台,真个是超然。莫使匆匆云雨散,今夜里,月婵娟。 小溪鸥鹭静联拳。去翩翩。点轻
菩萨蛮·回文冬闺怨 苏轼 〔宋代〕 雪花飞暖融香颊。颊香融暖飞花雪。欺雪任单衣。衣单任雪欺。 别时梅子结。结子梅时别。归不恨开迟。迟开恨不归 译文
减字木兰花·春月 苏轼 〔宋代〕 二月十五夜,与赵德麟小酌聚星堂 春庭月午,摇荡香醪光欲舞。步转回廊,半落梅花婉娩香。 轻云薄雾,总是少年行乐处。不似秋光,只
定风波·重阳 苏轼 〔宋代〕 与客携壶上翠微,江涵秋影雁初飞,尘世难逢开口笑,年少,菊花须插满头归。 酩酊但酬佳节了,云峤,登临不用怨斜晖。古往今来谁不老,多少,牛山
菩萨蛮·七夕 苏轼 〔宋代〕 风回仙驭云开扇,更阑月坠星河转。枕上梦魂惊,晓檐疏雨零。 相逢虽草草,长共天难老。终不羡人间,人间日似年。 译文 黑夜即将过
采桑子·润州多景楼与孙巨源相遇 苏轼 〔宋代〕 多情多感仍多病,多景楼中。尊酒相逢。乐事回头一笑空。 停杯且听琵琶语,细捻轻拢。醉脸春融。斜照江天一抹红。
浣溪沙·缥缈红妆照浅溪 苏轼 〔宋代〕 缥缈红妆照浅溪。薄云疏雨不成泥。送君何处古台西。 废沼夜来秋水满,茂林深处晚莺啼。行人肠断草凄迷。 译文 隐
虞美人·有美堂赠述古 苏轼 〔宋代〕 湖山信是东南美,一望弥千里。使君能得几回来?便使樽前醉倒更徘徊。 沙河塘里灯初上,水调谁家唱?夜阑风静欲归时,惟有一江明
木兰花令·次马中玉韵 苏轼 〔宋代〕 知君仙骨无寒暑。千载相逢犹旦暮。故将别语恼佳人,欲看梨花枝上雨。 落花已逐回风去。花本无心莺自诉。明朝归路下塘西,不